De bizon
De bizon is een massief gebouwd runddier die als
ze volwassen zijn rond de 1300 kg kunnen wegen. Deze bizons hebben dan een
hoogte van ongeveer 1,80 meter hoog. Op zijn kop, nek, schouders en een deel van
hun voorpoten heeft de bizon een hele hoop haren. Het voorhoofd van de bizon is
breed en aan beide kanten heeft hij
een
horen zitten.
Op dit moment leven er niet meer zo veel. Dit komt vooral door slachtingen door
de mens. Inmiddels is de bizon een beschermd dier die nu vaak in grote parken
worden gehouden. Nu leven er nog twee verschillende soorten bizons: de Europese
bizon (Wisent), de Amerikaanse bizon (Buffalo). De Amerikaanse bizon heeft meer
vacht op zijn nek schouders en op zijn voorpoten dan de Wisent. De hoorns van de
'Buffalo' zijn niet zo lang als die van de Wisent en wat minder sterk gebogen.
De Amerikaanse bizon is onder te verdelen in twee groepen: de Steppebizon (uit
de VS), de Bosbizon(uit Canada). De Steppebizon is wel wat kleiner en lichter
van kleur dan de Bosbizon, maar de Steppebizon heeft een zwaardere kop en
grotere bult op zijn rug-nek.
Seizoentrek
De twee soorten bizons eten elk iets anders dan de ander. De Europese bizon
Wisent eet schors van de bomen. De favoriete bomen voor de bizon zijn de
populieren en de espen. Soms eten deze zoogdieren ook jonge takken van bomen. In
de herfst eten ze graag eikels. Deze soort trekt niet rond voor hun voedsel. Dit
doen de Amerikaanse bizons wel. Die trekken elk seizoen rond de 500 km rond op
zoek naar het beste grasland, dat per seizoen varieert, want deze dieren eten
voornamelijk gras.
Voortplanting
De tijd dat de bizons zich gaan voortplanten is in de tijd van juli en
september. En elk jaar als ze zich gaan voortplanten vechten de mannetjes van de
kudde met elkaar om de vrouwtjes. Vroeger dacht iedereen dat de alleen lopende
bizons uit de kudde verstoten waren. Maar nu weten wij wel beter, want ze nemen
gewoon deel aan de voortplantingsactiviteiten net zoals alle andere stieren.
Als een koe zwanger is duurt dat ongeveer 9 maanden. Als de kalveren geboren
worden is het al ongeveer april of juni. Als de koe (vrouwtje) gaat bevallen
gaat ze van de kudde weg. En als het kalf kan lopen keert de moeder terug naar
de kudde met het kalf. De volwassen bizons willen dat de kleintjes blijven leven
en daarom beschermen ze hun ook goed. De bizons worden bedreigd door wolven en
mensen.
De grote bizons verzorgen de kleine bizons ongeveer één jaar en ze blijven tot
die tijd bij hun moeder tot ze seksueel volwassen zijn. Dan zijn ze ongeveer 3
jaar oud.
Zinloze slachting
In
het verleden hebben er ongeveer 50 miljoen bizons rondgezworen in Noord-Amerika.
De bizons werden in Noord Amerika buffels genoemd. Ze vormden de grootste
bevolking aan grote zoogdieren van een soort, die de aarde ooit gekend heeft. Ze hadden weinig natuurlijke vijanden, alleen de Indianen maakten
met pijl en boog jacht op hen. Maar de Indianen doodden nooit meer dan ze voor
hun eigen levensonderhoud nodig hadden. Het werd echter heel anders, toen kort
na 1800 de eerste Europese ontdekkingsreizigers vaste voet in Amerika begonnen
te krijgen. Grote drommen kolonisten die naar Amerika trokken om daar hun geluk
te proeven en één ding voor
ogen hadden: zo snel mogelijk rijk worden. Ze verstoorden het evenwicht tussen
natuur en de mens.
De kolonisten brachten paarden en geweren mee. Dat was nog eens wat anders dan
jagen te voet met pijl en boog! Bij duizenden werden de bizons neergeschoten, en
de huiden 
van de bizons werden voor veel geld in Europa verkocht. De handel in
de huiden bloeide, maar steeds meer bizons stierven. Ander bedreiging was de
spoorwegmaatschappijen. Vaak liepen de spoorwegen midden door de gebieden waar
de bizons nog in betrekkelijke rust konden grazen. Bizons hebben de
eigenaardigheid in zeer grote kudde te leven. Die kudden waren hinderlijk bij
het aanleggen van de spoorwegen. Ze vernielden vaak de rails en soms zelfs
dwongen ze treinen midden in de prairie tot stilstand. De jacht op de bizon werd
in verhevigde mate voortgezet. De spoorwegmaatschappijen waren de aanstichters.
In 1893 kwamen in Noord-Amerika nog slechts 500 bizons in het wild voor. Zeven
jaar later was ook dat uitgeroeid. Ook de Europese bizon daalde over een periode van enkele eeuwen geleidelijk in
aantal omlaag. De reden daarvoor was dat de mensen (houthakkers) de bossen
waarin de bizon leefde vernietigden.
Tegenwoordig
leven de meeste niet meer in het wild uitgezonderd van de nationale parken, maar
worden ze gefokt op ranches.
Naast koeien worden bizons steeds meer gebruikt bij training van cutting.
Met bizons kun je een jaar werken terwijl er met koeien maar een maand mee te werken is, want daarna kennen ze het spelletje en hebben ze geen respect meer voor het paard.
Ook in Europa worden bizons gefokt, “Bison d’Ardenne te Bastogne”.
Vandaar dat steeds meer cutting-stallen met bizons werken.
