| Inhoud: |
| Home |
| Even voorstellen. |
| Woord vooraf |
| Wat is Western Riding? |
| De geschiedenis. |
| De verschillende stijlen. |
| Paardenrassen. |
| De wedstrijdonderdelen. |
If you don't sign then....
Bezoekersteller
De verschillende stijlen.
Er
zijn in de moderne westernrijstijl twee varianten te onderscheiden: de
Californische variant en de Texaanse variant.
Californische
variant.
Deze
variant gaat uit van gratie, elegantie en optiek. De bitten en sporen worden
door buitenstaanders beoordeeld als zeer scherp, maar in de handen van experts
veranderen die in precisie instrumenten. Jonge paarden worden aangereden
d.m.v. Bosal (een bitloos hoofdstel) en Mecate (teugels gevlochten uit
paardenhaar die erg prikkelen). Hierdoor leert het paard de druk tegen de nek
te ontwijken (neck reining). Aan het eind van de vorige eeuw waren de bewoners
van Californië zo trots op hun Spaanse stijl dat de rijken onder hen hun
kinderen naar Spanje stuurden om daar rijles te krijgen.
Texaanse
variant.
Deze
variant heeft zijn basis in het werken met vee en geeft de indruk dat de
ruiter niet in zijn paard is geïnteresseerd. Deze variant kan worden gezien
als de free style in de western stijl. De reden van deze manier van rijden is,
dat ze gebruikt wordt voor het werken met vee. De ruiter moet snel van en op
zijn paard kunnen springen. Het paard moet snel kunnen wenden en een sprint
aantrekken om vervolgens binnen enkele meters stil te staan om de ruiter in de
gelegenheid te stellen zijn werk te doen. Het paard moet gevaarlijke passages
kunnen nemen zonder dat de ruiter voor zijn leven hoeft te vrezen.
In
het begin van de zestiger jaren werd het westernrijden ook ontdekt door
Europese ruiters, die vooral werden gefascineerd door de rust die het western
gereden paard over het algemeen uit straalt. Het rijden aan de losse teugel
werd voor velen de ontspannen manier van paardrijden. Een gevolg van deze
trend was dat de eerste westernpaarden vanuit Amerika en Canada naar Europa
kwamen.
Vele
ruiters in den lande denken dat als je op je paard een westernzadel gooit, je
dan automatisch 'western' rijdt. Niets is dus minder waar.
Horsemanship.
Op
het gebied van horsemanship zijn wij nog rookies. Zelf denken we dat we wel
nooit de status van een goede 'horseman' zullen bereiken, maar omdat we in
horsemanship zo veel mooie aspecten herkennen, heb ik ook hiertoe iets op deze
pagina opgenomen.
Horsemanship
heeft eigenlijk niets te maken met de stijl waarop je je paard rijdt. Hoewel
de meest goede horseman westernstijl rijden, wordt Freddy Knie gezien als een
erg goede horseman, maar hij is zeker geen westernruiter. Horsemanship is meer
een filosofie, die je niet alleen leert hoe je met paarden om moet gaan, hoe
je je paard kunt trainen, hoe paarden denken, hoe ze waarnemen, hoe ze zich
gedragen en hoe ze reageren, maar ook zeker wat je zelf moet doen om met
paarden te kunnen leven. Met deze filosofie kun je paarden op vrijwillige
basis dingen laten doen, die anderen alleen met veel dwang en mishandeling
kunnen bereiken.
Probeer
maar eens het volgende:
.doe
je paard zijn/haar bit in (beter gezegd, laat je paard zijn/haar bit opnemen)
terwijl jij op je knieen zit (?!). Lukt dat niet? Vraag je je zelf af waarom
dat niet lukt? Er ooit bij stil gestaan dat je paard misschien helemaal geen
interesse heeft om met jouw te gaan werken?!! Respect verdien je, dat dwing je
(ook bij paarden) niet af. En dat is nu juist de basis van 'Natural
Horsmanship': je paard zover krijgen dat hij/zij met jouw wil en kan
samenwerken. Als deze manier van omgang met paarden jouw "treft" zal
jouw omgang met paarden een compleet andere worden.
Westerntrainers.
Om
goed te leren westernrijden is een goede instructeur bijna een must. Hoewel er
mensen zijn, die zichzelf (meestal op jonge leeftijd) met veel succes
paardrijden hebben aangeleerd, blijft het voor velen een noodzaak om goede
instructies te krijgen. Bij het westernrijden wordt de instructeur veelal
'trainer' genoemd, waarbij goede westerntrainers zowel paarden als ruiters
opleiden. Een goede westentrainer is niet makkelijk te vinden, want ze hebben
niet alleen veel verstand van paarden maar ook moeten ze goed met mensen
overweg kunnen.
De
laatste jaren is het aantal mensen dat wil leren westernrijden sterk
toegenomen, met als gevolg: toenemende commercie. Je hoeft alleen maar te
kijken naar de groeiende aantallen bezoekers van spektakels als de
"Western Experience", om vast te stellen, dat er goede boterhammen
te verdienen zijn met alles dat ook maar naar western ruikt.
De
toenemende vraag naar westerntrainers resulteert weer in het feit dat vele
mensen zich onterecht westerntrainer zijn gaan noemen. Ook is het een
misvatting te denken, dat het succes van een westerntrainer, automatisch in
houdt dat hij/zij ook als trainer de juiste capaciteiten heeft. Het ontgaat
veel 'amateurs' dat veel Europese top westernruiters rijden op paarden die
voor heel veel geld, getraind en wel uit Amerika worden geïmporteerd. Hier
geldt eigenlijk hetzelfde als bij voetbal; niet iedere topscorer is een
toptrainer.
Er
zijn 'trainers' die ruiter en paard de hoek van de bak instuurden en
vervolgens opdracht gaven om 'het beest steeds flink in de hoek met de sporen
te bewerken als die weer zijn kop omhoog doet bij het aangalopperen'. Dat de
fout bij zowel de trainer als de ruiter zat (geen schouder vrijgeven en
stijfheid van zowel ruiter als paard) kwam bij niemand op. Arm dier! Of, in
een ander geval, bij warm rijden bij regionale wedstrijden, een trainer zijn
'pupil' zo aanspoorde zijn paard 'heet' te rijden, dat na meer dan 10
sliding-stops het bloed langs het bit liep?!?!?
Gelukkig
zijn er nog westenruiters die met veel geduld en liefde hun paarden (van
veulen af aan) weten op te bouwen tot kampioenen, waarvoor alle respect! Ook
zijn er die met veel verstand iedere ruiter weten bij te brengen hoe je met
een (western) paard om moet gaan en hoe je uit dat specifieke paard het best
mogelijke kunt halen. Helaas gaat liefde en vakmanschap vaak ten onder aan
commercie en zijn goede westerntrainers op de vingers van één hand te tellen
(en dus moeilijk te vinden).
(Western)
seminars.
Kent
u ze ook: die seminars met thema's als:
'Heeft
u een probleempaard?Trainer (naam) laat zien hoe u de problemen oplost'.
Waar
de trainer iedere nieuwkomeling weet te overtuigen van zijn speciale halster,
door ter plekke te bewijzen, dat ieder 'probleempaard' met zo'n halster als
gehypnotiseerd achter je aan loopt. Na afloop zie je natuurlijk iedereen met
zo'n 'wonderhalster' (van zo'n 150 gulden) naar huis gaan om vervolgens binnen
3 weken vast te stellen dat het allemaal commercieel geklets was, om 30 van
die dingen te verkopen. En dat nog los van de deelnameprijs van 250 piek.
Ping-Pong-Kassa: Bedankt!
Ook
hier de regel dat er vele goede seminars zijn, maar dat je moet oppassen voor
trainers die de wijsheid en het wondermiddel in pacht hebben. Vaak wel iets
anders dan een probleempaard dat midden in het verkeer angst heeft voor
vrachtwagens en vervolgens dicht klapt (of explodeert).
